Þessi alvörugefni síðunglingur ákvað tiltölulega nýlega að hefja nýtt líf ákaflega svipað því gamla. Eftir sem áður mun hann hafa gaman að alkóhóli, satívu og öðrum lystisemdum lífsins. Ekki munu póletíkusar eiga upp á pallborð hans fremur en fyrr, en héðan í frá má hann hundur heita ef hann mætir til að taka þátt í þeim heimskulega leik sem hálfvitar kalla lýðræði, en er ekkert nema lýðskrum. Þar kom það.
Döddi er svo snar í snúningum að hann næst ekki á mynd nema sem skugginn af sjálfum sér svei mér þá.
Matthías Jochumsson orti um vort VOLAÐA LAND. Með hjálp FunPhotoBox er hann nú í gegnum brjóstmynd í Lystigarðinum kominn til útlanda.
Í dag fyllir Meistari Mainstone ( Aðalsteinn Svanur Sigfússon ) fimmtuginn. Hér birtast ef til vill fimm andlit Aðalsteins ( Ain´t stoned ). Til hamingju með daginn, sem og alla aðra daga.
Hljómsveitin Norðanpiltar ( eða er þetta Floorshow ? ) kom saman eftir langt, mjög langt hlé, til að heiðra Aðalstein Svan ( Mainstone ) í fimmtugsafmælisveislu hans 6.3.2010. Það má segja að þetta hafi verið smá æfing fyrir lengra gigg í sumar, en þá fyllir gamli sex tugi. Meira um það síðar. Það kom í ljós að við kapparnir: Strákurinn Brandur, Digri KP og Gamli Jón höfðum litlu gleymt, reyndar ekki bætt neinu við nema grárri hærum, en þetta var gaman. Feilar voru að sönnu fjölmargir en komu ekki að sök fremur en forðum.
Á trýnisíðu Aðalheiðar Sigríðar Eysteinsdóttur spunnust í gær nokkrar umræður útfrá spurningunni um réttmæti listamannalauna. Ég blandaði mér aðeins í þetta, en sá svo að það myndi mér erfitt, því oftlega var ég alveg sammála fyrri helmingi yrðinga ýmissa álitshafa, en síðan jafn ósammála þeim síðari. En fyrr eða síðar hlýtur spurningin um listamannalaun að fara að snúast um list og hvað hún sé. Áðurnefnd umræða í gær takmarkaðist reyndar mjög við það að þar börðu gjarna myndlistamenn lyklaborð, en myndlistin er skolli frek, hefur til dæmis eignað sér hugtakið ART og á Íslandi er oft talað um LIST og þá átt eingöngu við myndlist. „Menning og listir“ er einmitt máldæmi um þessa, að mínu mati, vitleysu. En myndlistin er líka allt um vefjandi, við búum, göngum, sitjum við, á og í myndlist ef svo má segja. Það er ekki einu sinni hægt að taka viðtal í sjónvarpi við skrifstofublók eða forstjóra án þess að á bak við glytti í veggi fóðraða myndlist. Því er engin furða að fólk ruglist í ríminu.
En R.Mutt fékk aldrei listamannalaun þó hann hafi haft meiri áhrif á listina einsog hún leggur sig en margan grunar eða vill viðurkenna. Með hlandskálargjörningi sínum breytti skapari R.Mutt, franski skákmaðurinn og myndlistarmaðurinn Marcel Duchamp skilningi fólks á hvað list ER og þó einkum og sér í lagi hvað list GETUR VERIÐ. En þar sem Marcel orðaði mér betur þær vangaveltur um list, sem ég hef gert að mínum, læt ég honum eftir, að segja það sem ég hefði meðal annars viljað segja í gær.
„Þjóðfélagið gerir það sem því sýnist. Listamaðurinn skiptir engu máli, því enginn raunverulegur framleiðslugrundvöllur er til fyrir list. Listin byggir alltaf á tveimur andstæðum pólum áhorfanda og skapanda. Neisti af snertingu þeirra elur eitthvað af sér líkt og rafmagn. En það er áhorfandinn sem á síðasta orðið. Það er því ekki listamaðurinn heldur eftirtíminn sem skapar meistaraverkið. En listamaðurinn þarf ekki að gera sér neinar grillur, það kemur honum ekki við.“
Hef hangið heima í kvefpest/flensu. Til að hætta að hugsa bara aumingja ég, er ágætt að þykjast sniðugur með hjálp FunPhotoBox.
